İnsana dıştan gelen güçlü bir akım, etkin bir güç; gerek sözlü -işitsel veya görsel fark etmez- gelmedikçe yaşantısında bir değişim meydana gelmez. Bu akımlar eğer doğru kanaldan ulaşırsa, yaratılış fıtratımıza uygun olur ve kişi numune insan olur.
Çağımızda fıtratımız bozacak materyaller o kadar çoğaldı ki, temelde sağlam bir iman, kaliteli inanç ve doğru bilgi yoksa çabucak yön değiştirilmesi an meselesidir. Kişi yanlışı hayat standardı kabul eder. Doğru dediği yanlış olmazsa hayatının devam edemeyeceğine, sıkıntıların devam edeceğine inanır.
Yanlışları doğru kabul etme hastalığına düşmemek için fıtrat dini olan İslamla hiçbir alanda bağımızı koparmadan hayat sürmemiz gerekmektedir. İnsanın yaşamında en doğruyu, adaleti, insanlığı, toplumsal refahı, kişisel huzuru bize verecek tek sistem İslam’dır. Çünkü bizi yaratan Allah(celle celalühü) bizi bizden iyi bilir. Bize lazım olanı, en doğru ve hakkıyla yine o bilir.
Herhangi bir fikir düşünce eylem vs. İslam kalıbına uymazsa, orada kargaşa adaletsizlik sıkıntı zuhur eder. İnsan aklı her şeyi yerli yerince düşünemez, algılayamaz ve geleceği göremediği için de hep yanılır. Böylece popüler kültür ve kapitalizmin büyüsü o kadar yayılır bir fısıltısı bile insanları korkuya endişeye düşürmeye yeter.
Şeytan en çok insanı korku ile kandırır. Gelecek, rızık, eş çoluk çocuk vs. ile alakalı vesvese verir. Şeytanın dostları da aynı üslubu kullanarak insanları etkilemektedir. Bir haber ile toplumları galeyana getirmeyi başarmaktadırlar. O yüzden Nas - Felak surelerini çok sık okuyup şeytan, cin ve insan şeytanlarından gelecek vesvese ve fitnelerden Allaha sığınmalıyız.
Tüm dünyada konuşulan bir konu var. Gelecekte tarım krizi çıkacak açlık artacak, savaşlar gıda için yapılacak vs şeklinde ki bu şeytanın projesidir. Dünya nüfusu yedi milyar değil ondört milyar bile olsa Allah herkesin rızkını verecek kudrette bir yaratıcıdır. Ama şeytanın projesi dedik ya, insanları da kendi cephesine çekip fitne projeleri için kullanmaktan geri durmayacaktır.
Din kardeşimizi düşünmeden, sırf kaba bir hırsla, ego ile aç kalma korkusuna düşüp, stokçuluk yapmak veya başka birinin ihtiyacına göz dikmek şeytanın bir vesvesesidir. Biz kendimizi düşündüğümüz gibi kardeşimizi de düşünmek durumundayız.
Rasulullah (sallalahu aleyhi ve sellem) efendimiz şöyle buyuruyor.
Enes radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Sizden biriniz kendisi için sevip arzu ettiği şeyi din kardeşi için de sevip arzu etmedikçe gerçek anlamda iman etmiş olmaz.”(Buhârî, Îmân 7; Müslim, Îmân 71-72. Ayrıca bk. Tİrmizî, Kıyâmet 59; Nesâî, Îmân 19, 33; İbn Mâce, Mukaddime 9)
Ne oluyor bize? Kimler bizi zehirliyor? Veya bizleri zehirlemesine niçin izin veriyoruz?
Biz bir ekmeği paylaşmak için can atan bir millettik.
Dinimiz ve Vatanımız için süpürge tohumunu un ve ekmek yapıp yerken “vatan sağ olsun” demesini bilen bir millettik.
Kervansaraylar inşa ederek yolcuyu üç gün binek hayvanıyla beraber parasız yedirip içirirdik.
Pişen yemeğin kokusu komşuya gideceği için yemeklerimizde komşu hakkını gözetirdik.
Komşumuzun evinde cenaze olursa, hürmeten üç gün televizyon açmaz müzik bile dinlemezdik.
Komşumuzun kızı evlenecekse diğer komşular çeyiz için yardıma koşardı.
Aldatmak hilekârlık hayatımızda değil, aklımızın ucundan geçmezdi.
Yetim öksüzlerin bakımı Ümmeti Muhammed’e aitti.
Ne oldu Allah aşkına? Bu kadar egoist acımasız birbirini ezmekten çekinmeyen Müslüman toplum haline geldik. Bir yağ kuyruğunda “bir tane alayımda diğerini başka Müslüman alsın” anlayışı neden yok. Önündeki adamı ezerek bir pay kapmaya çalışıyorsun. Allah göstermesin yarın bizim memleketimizde savaş olsa önce birbirimizi yiyeceğiz herhalde!?
İslam şuuru ve insanlık kültüründen uzaklaştıkça maalesef içimizde canavar zapt edilemiyor.
Allah hepimize acilen İslam şuurunu kalbimize yerleştirecek gayreti nasip eylesin.. Amin.
