​DÜNYA MUTFAKTAN İBARET DEĞİLDİR

Mübarek Şaban-ı Şerif ayıda bitmek üzere. Ramazan-ı Şerif ayının gölgesi artık üzerimizde.  Allah sağlık afiyet içinde Ramazan ayına kavuştursun ve kıymetini bilenlerden eylesin. Geçirmiş olduğumuz Beraat gecesinde birçok hikmetli işler Allah (celle celalühü) tarafından meleklere vazifelendirildi. Bizim ele alacağımız kızım rızık ve eceldir.
Beraat gecesinde kulun bir yıllık rızık taksimatı yapıldı. Kime ne kadar pay düşeceği belli. Melekler vazifeye başladılar. Şuan hayatta olanlarımızın birçoğu ölüler defterine sebepleriyle beraber yazıldı. Gelecek sene Beraat gecesine birçoğumuz ulaşamayacak.
Elbette Rabbimiz dünyayı imtihan vesilesi ve dar bir alan olarak yarattı. Genişlik rahatlık huzur hepsi gerçek vatanımız cennette yaşanabilir. Burada her şey sıkıntılı kıt imkânlar ile verilecek. Buna tam iman etmeliyiz. Hal böyle olunca insan şeytanın kışkırtmasıyla asıl yaratılış gayesini unutup dünyasını cennetleştirme peşine düşer. Sebebler müsebbibi unutturur. Sabebler de Allah’ın kudret elindedir inancı zayıflar. Dünyayı sadece yeme içme zevkler peşinde koşturma yeri gibi görür. Çünkü o şekilde mutlu huzurlu olacağına inandırmıştır kendini. Tam yakaladım yakalıyorum derken ömür biter.
Yemek için mi yaşayacağız yoksa yaşayacak kadar yemek için mi?
Kapitalizmin son yüzyılda kendine ait büyüsüyle kişileri üretimden çok tüketim çılgınlığına sürüklemesi, dünya hayatının da sadece mutfak alanına sıkıştırılması başımıza gelecek en etkili musibettir. Rızkı Allah kendi üzerine almış ve kullarına garanti vermiştir. Bunda hiç şüphemiz yoktur. Rızkımızı elde ettikten sonraki süre kulluğa ayrılması gerekirken, sürekli gelecek korkusu, geçim endişesi gibi insanı cidden yoracak sübliminal mesajlar verilmektedir.
İslam belimizi doğrultacak kadar yemeyi tavsiye etmiştir. Lakin evlerimiz küçük bir AVM veya bakkaliye gibi yiyecek ile doluyken, aç kalma rızık korkusu gencimizden yaşlımıza hepimizi sarmıştır.
Hâlbuki Müslümanın hizmet edeceği bir dini var. Ümmeti Muhammed şuuru ile yetiştirmesi gereken çocukları var. Dinini imanını ve hayatını yaşayacağı ve müdafaa etmesi gereken Vatanı var. Allaha 7/24 kulluk vazifesi var. Ahlakta zirve yapmış bir toplum yetişmek için gayreti var. Varda var.
Kişi seccadesine koca bir galaksiyi hatta kâinatı ruhu ile beraber koyamıyorsa mutfaktan çıkamaz. Ufak bir hayat pahalılığına dininden vatanından tavizler vermeye başlar. Mutfaktan çıkamadığı için dışarıda olup bitenlerden haberi olmaz; münafık ve hainlerin safına geçmekten hiç çekinmez.
İnsan kalbten değil de mutfağa endeksli aklı ile düşünürse, gündeminde İslam kardeşliği olmaz. Paylaşım ruhu yitirilmiştir. Duasına Filistin’i, Doğu Türkistan’ı diğer ülkelerdeki zulüm gören Müslümanları katmaz. Çünkü elimizdeki gücü kuvveti göremeyecek hale geldik. “Kendime yetemiyorum ki onlarımı düşüneyim “ krizine battık.
Hâlbuki bugün Vatanımız elden giderse mutfaktaki yiyeceklerimi bile yanımıza alamadan kaçacak yer arayacağız. Fanatik vatanseverliğin bir işe yaramadığını o zaman anlarız ama artık hikâye değişmiştir.
Açlıktan değil lüks yaşantımız elden gittiği için bu insanların çoğu veryansın ediyor. Evet, fakir var ve hep olacak. Fakat fakir değil de israf hastalığına yakalanmışların feryatları her yeri sarmış durumda.
Sadece ekonomik kriz mi var? Akıllıca düşünceyi yitirme krizi de var. Doğruluk, dürüstlük, adamlık, güven, merhamet, cömertlik krizleri de var.
Müslümanlar Devletinin gücünün, milletin İslam yaşantısı ne kadar güçlüyse; imanından geldiğini bilir. Paradan maldan, yiyecekten değil. Pahalılık var diyorsak bunun da yine sebebinin, Allaha ve Rasulüne karşı yaptığımız ihanetten olduğunu neden duymazdan geliyoruz?
Ahlaksızlıktan, fuhuştan, tesettürsüzlükten, faiz ve haramlardan kimse rahatsız değil. Yeterki yiyecek içecek olsun. Bir Ayçiçek yağı yalanı yüzünden içimizde olanı dışarı vurmadık mı? Egositçe birbirimizi ezmedik mi?  Bilmiyorum bundan sonra neler olur.
Rızkımız ve ecelimiz Beraat gecesinde belirlendi. Kimse son lokmasını yemeden ölmeyecek. Günahlarımıza tevbe edelim. Dua edelim.
Dünya mutfaktan ibaret değil. Vesselam.