​Korona Döneminin Dijital Çocukları

İnsana hayvanlarda olduğu gibi hazır bir donanım (hardware) ve yazılım (software) sistemi verilmemiştir.
İnsana verilen her şey geliştirilmeye muhtaçtır.
Çocukluk, insanın ana vatanıdır.
Konu çocuk yetiştirilmesi ve eğitimi olduğunda beş doksan beşten büyüktür.
İnsan yüz yaşına kadar yaşasa dahi ilk beş yılı sonraki doksan beş yılı derinden etkiler.
Bu sebeple bir insan anne karnına düştüğü andan beş yaşına kadar yakından takip etmek anne-baba için hayati bir süreç olduğu gibi; devlet içinde bir milli güvenlik meselesidir.
O çocuk anne-baba için birlikte emek vermeliler, devlette onları bu hususta desteklemelidir.
Anne/babanın çocuklarına yönelik zaman ve emek verme sıralaması kariyerden, para kazanmadan, davadan; kısaca her tür maddi/manevi meşguliyetten daha önemli ve değerlidir.
Korona süreci insanlığın üzerinde derin izler bıraktı ve bu yönüyle henüz sona ermedi.
Bu etkilerin en önemli ve birinci sırada üzerinde durulması gereken etkileri de çocuklar üzerindeki bıraktığı derin izlerdir.
“Oral Fiksasyon” kavramının covid-19 ile birlikte çocuklarımızı sarıp sarmaladığı bir süreç yaşadık.
Evine hapsedilen insanlığın en çok zarar göreni bol somut etki/tepki ile gelişim ve eğitimini tamamlayacak olan çocuklar dijital dünyanın derinliklerine teslim edildiler.
Beyin/Kalp/Vücut gelişimi için günde binlerce etki/tepkiye ihtiyacı olan çocuklar sadece bir ekrana ve oradan yansıyan radyasyona maruz bırakıldılar.
Bu hassas dönem için ekstra çözüm ve çaba peşinde koşması gereken anne/babalar işin kolayına kaçıp en sevdikleri çocuklarını dijital kuyunun en derinine ittiler.
O kuyudan/mağaradan çocuklarımızı bir an evvel çıkarıp normal dünyaya alıştırmak ve uyumlarını sağlamak birinci önceliğimiz olmalı.
O döneme oral dönemde fikslenen (takılan) çocuklar bu derin izlerin olumsuz yansımalarını bir ömür yaşayacaklar.
Anne/baba, eğitimci, kamu ve STK’lara düşen hayati vazife korona dönemi çocuklarına yönelik özel yaklaşımlar geliştirmeleridir.
Anne/babanın, eğitimcinin, kamu ve STK’ların çocuk eğitimi ve yetiştirilmesi gibi bir milli güvenlik meselesine yaklaşımı üç aşamada ele alınmalıdır.
1.İyileştirici-geliştirici faaliyetler,
2.Koruyucu-önleyici programlar,
3.Tedavi-Rehabilite edici hizmetler.
Bugünlerde korona dönemi çocuklarımızın durumu üçüncü kademe değerlendirilmesi gereken bir husus halini almış olup konu son basamağa düşmüştür.
Kesinlikle yoğun bir programla çocuklarımız korona döneminde yoğun olarak maruz kaldıkları “oral fiksasyon” sendromundan çıkarılarak yollarına devam edebilmeliler.
“Oral Fiksasyon” radyasyon gibidir.
Sebebi de 0-5 yaşta anne/baba yoksunluğu ya da anne/babanın yanlış ve eksik uygulamalarıdır.
Çocuk o radyasyona maruz kaldığı zaman bir onkolog titizliği ve yoğunluğu ile beyin/kalp “oral fiksasyon” tesirlerinden tamamen temizlenene kadar ilgililerin birlikte çalışması gerekir.
Ya çocuğa anne/baba ve devlet olarak 0-5 yaşta yoğun emek ve değer verir diğer 95 yılda rahat eder ondan istifade edersiniz;
Ya da çocuğu 0-5 yaşta anne/baba ve devlet olarak ihmal/istismar eder diğer 95 yılda bir problem yumağıyla sürekli/kesintisiz uğraşmak zorunda kalırsınız.
5 mi, 95 mi?
Tercih te karar da sizin!