Necmettin Erbakan Üniversitesi Tıp Fakültesi Onkoloji Polikliniğinin ardından Konya Şehir Hastanesinde de yapılan çalışmayla, hastalar ve refakatçiler, annesi de kanser tedavisi gören Kiremitçi'nin desteğiyle zorlu tedavi sürecinde yaptıkları el emeği ürünlerle moral buluyor.
Hastalar yaptıkları tespih, takı, telefon ve gözlük aksesuarları, atkı, bere, ahşap boyama gibi el emeği ürünleri yakınlarına ve çevrelerindekilere hediye ediyor.
Annesi de kanser hastası olunca hastaları daha iyi anlıyor
KOMEK El Sanatları Öğretmeni Büşra Kiremitçi, projenin Konya Şehir Hastanesinden gelen talep üzerine yaklaşık altı ay önce hayata geçirildiğini söyledi.
Onkoloji hastalarının çok uzun süre hastanede kaldığına değinen Kiremitçi, "İlk başlarda halsiz oldukları için olumsuz karşıladılar. Annemin de durumunu anlatınca ve örnekler verince zaman içinde hastalar beni çok güzel karşılamaya başladı. Kapıyı çaldığım zaman 'Ben bugün kızıma bileklik, oğluma tespih yapacağım.' diye karşılıyorlar. İşimi çok seviyorum. Onların duasını almak başka bir güzellik. Birlikte güzel vakit geçiriyoruz." diye konuştu.
Haftanın 4 günü yaklaşık 60 hastayı odalarında ziyaret ettiğini aktaran Kiremitçi, bir gün de refakatçilerin onkoloji servisinde oluşturulan el sanatları odasına geldiğini dile getirdi.
Hastalarla iletişiminin çok iyi olduğunu belirten Kiremitçi, "Annem yaklaşık 1,5 yıldır kolon kanseri tedavisi görüyor. Onların ruhsal durumlarını çok iyi bilerek geldim. Bu işi isteyerek ve severek yapıyorum. Hastalarla aile gibi olduk. Sadece iş yapmıyoruz. Onlarla iç içeyiz. Bu da benim için ayrı bir güzellik. Onları anladığını hissettirmek çok önemli. Taburcu edilen hastalar, kontrole geldiklerinde ziyaretime geliyor." ifadesini kullandı.
"Ağrılarımı unutuyorum"
Bir kan kanseri tipi olan Miyelodisplastik Sendromu (MDS) nedeniyle yaklaşık 3 yıldır tedavi gören 64 yaşındaki Mehmet Tutuş, kemoterapi tedavisi gördüğünü söyledi.
Kan değerleri biraz yükselince 3-4 gün eve gittiğini vurgulayan Tutuş, "Büşra hanım her konuda yardımcı oluyor. Bileklik, gözlük ipi, kolye yapıyorum, telefon ipi, tespih yapıyorum. Yaptıkça çocuklarıma, torunlarıma, sevdiklerime, hemşirelere hediye ediyorum. Kendimi iyi hissediyorum. Vakit geçiriyorum, ağrılarımı unutuyorum. Bu el işleriyle rahatladım." diye konuştu.
Hastalardan 38 yaşındaki 2 çocuk annesi Fadime Ünal, 13 yaşında lökopeni olarak adlandırılan beyaz kan hücre sayısının azalması tanısı aldığını, tedavilerle sağlığına kavuştuğunu belirterek, "25 yıl sonra beyaz kan hücrelerinin düşmesi nedeniyle yeniden rahatsızlandım. El sanatları bize moral oldu. 4 yaşındaki kızıma atkı ördüm. 13 yaşındaki kızıma da telefon ipi ve kolye yaptım." dedi.
Kaynak:
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te KONHABER'e abone olun.
