​Saygı Duymam Gereken Bu(!) mu?

İblis’e ebedi helaket yolunu bu cümlesi açtı:

“Saygı duymam gereken bu(!) mu?”

İblis Âdem (a.s.) için kurduğu gurur/kibir/ucb dolu cümlenin kendi zeka seviyesince gerekçelerini sıraladı:

“Onu topraktan yarattın beni ateşten, ateş topraktan üstündür.”

Gurur/Kibir/Ucb gözünü kör etmişti.

Haddini aşmış kendilerini yaratana akıl vermeye başlamıştı.

Peki, Allah bize bu hikâyeyi neden anlattı?

Akıl sahipleri ibret alsın diye.

Bediüzzaman Said Nursi, Mesnevi kitabında şu cümleyi kurar:

“Mümin iman dairesindeki herkesi kendinden üstün bilmelidir.”

Tevazunun gereği budur ve aksi ucb/gurur/kibirdir.

İblis’i aldattığı gibi bizi de aldatan ateşi topraktan üstün zannetmemizdir.

Nedir ateş?

Makam, mevki, diploma, para, güzellik, boy, soy, sop, çokluk, yüksek sesle büyük harflerle konuşmak, kendini herkesten üstün bilme, araba, özellikle çakarlı araba, ateş/eşek arısı gibi tüketici olma, hava/civa….

Nedir toprak?

Tevazu, alçakgönüllülük, mahviyet, küçük harflerle konuşma, affedicilik, her mümini kendinden üstün bilme, toprak/bal arısı gibi üretici olma…

İblis ve gurur/kibir/ucb la onun arkasına takılanlardan en çok duyduğumuz iki cümle:

“Sen benim kim olduğumu biliyor musun?”

“Sen kimsin?”

“Ben” ve “sen” kısaca.

Yani “öteki” oluşturmak.

Allah bizden süzüp çıkarttığı ve hizmetimize sunduğu kâinatla bütünleşmemizi istiyor.

“Ene/nefis” ise ayrışıp kendini hepsinin üstünde görüyor.

Rabbimiz yeryüzünde tevazu ile yürümemizi emrediyor ve ekliyor.

“Ne yeri yarabilir, ne de göğü delebilirsiniz.”

Tevazu kanadını bütün kâinata serip “toprak gibi” onların arasına karışan ve hepsinin ibadetini namazda/tahiyyatta Rabbine onlara vekâleten sunan insan gerçek anlamda “halife” olarak en yüksek makama ulaşmıştır.

Peygamberimiz(s.a.v)’in sözü ile kapatalım:
“Kim mütevazı olursa Allah onu yükseltir.”