​Mesele Para!

Sivil Toplum Örgütleri, toplumun her yönden gelişmesine katkı en önemli unsurlardır. Siyasetten bilime, sanattan kültüre, yardımlaşmadan mesleki çalışmalara kadar her alanda sivil toplumun etkisi çok büyük. Kadın, çocuk, doğa ve hayvan haklarına kadar en önemli başlıklarda hizmet verirler. Türkiye genelinde 100 Binin üzerinde dernek var. En çok mesleki ve dayanışma dernekleri başı çekerken çocuk dernekleri en az olan örgütler olarak göze çarpıyor. Dini hizmetlerin gerçekleştirilmesi  için kurulan dernekler ikinci sırada yer alıyor. Bu istatiksel bilgileri vermemin sebebi sayılardan ziyade etkinlik durumları tuhaf geliyor bana. Mesela sayısı 2 Bin olan derneklerin sesi öyle bir çıkıyor ki 20 Bin derneğin sesini bastırıyor. Peki nasıl oluyor da hem şubeleşme hem de üye sayısında bu kadar dar yapılanmalar daha ön plana çıkabiliyor? Cevabı çok basit para. Dernekler bağışlarla yada üyelerin katkısıyla ayakta kalıp faaliyet yürütürken birileri yurtdışından gelen Milyonlarca dolarla istediği propagandayı yapabiliyor. Sayıları az ama etkinliği fazla olan bu örgütlerin tüm faaliyetleri televizyonlarda, sosyal medyada, sinemada, dizilerde olması öyle kolay değil. Sözüm ona sanatçı tiplerin sürekli aynı dernekler üzerinde konuşması yada paylaşım yapmaları da tesadüf değil. Dikkat ederseniz bu derneklerin mutlaka siyasi bir duruşları var. İçlerinde terör örgütünü destekleyen, sözde meslek örgütü ama meslekten hariç tüm siyasi gelişmelere burnunu sokan, sözde hayvan sever ama belediyeler üzerine etki oluşturan, sözde aile ama her türlü kepazeliğe imza atan dernekleri görüyoruz. Eskiden İnsan hakları adı altında yapılan devlet düşmanlığını günümüzde her platforma yapmak moda haline geldi. Mesela devletine laf etmeyen, milleti aşağılamayan, mevcut iktidara laf sokmayan birine ödül verdiklerini göremezsiniz.  Bazen eleştiriyoruz milletin derdiyle dertlenen sivil topluk kuruluşlarının neden sesi çıkmıyor diye. İşte en büyük sebebi bu. Gönüllü çalışanlarla, paralı çalışanların farkı. Onun için sivil toplum deyip geçemeyiz. Taşın altına elimizi değil başımızı koymak gerek. Eyvallah…