​Yara

Bir gün bir felaket olur; yara alır ciğeriniz, felaketin yerine yüzlerce kilometre uzakta olsanız bile eviniz yas yeri olur, yaranız sızlar, gülümsemeye utanırsınız .Bugünlerde yaramızın ismi Bartın..Ölümden ötesine inanmayan için ne zordur ayrılık . Yaşamak, geride kalmak kabul edilmez bir hal alır. Ne zaman büyük bir acımız olsa; en büyük şükrüm iman edişimiz.

Ölüme, ölümün sonrasına, hakların iade edilip hesap sorulacağına, kavuşmaya ve ölümün sahibine..İnsanları kibrit çöpüne benzeten bir yazı okumuştum. Kibrit kutusunu açıp baktığınızda hepsi aynı gibi gözükse de; bazısı yanmayacak kadar ince, bazısı epeyce kalın, bazısı eğri büğrü, bazısı yapışık.İnce olan işini yapamaz zannedersin ama en iyi onlar yanar. Vatanın bir köşesinde sessizce görevini yapan askerlerimiz, polislerimiz ve ekmeğini evine aşkla getiren maden işçilerimiz gibi.Onların ölümü; ölümü de öldüren bir şehitlik olur.Eğer bir erkek çocuklarının ve eşinin rızkını helal yoldan temin için uğraşıyorsa ; her çabası sadaka hükmündedir.

Göçük altında kalmak ise şehitliktir. Bu müjdeyi alemlere rahmet olan efendimiz haber verir .Çok zor bir iş madencilik. Yerin üstünü değil altını mekan eylemek. O yüzden madencinin tüm ailesi toprağın altına daha sevgili bakar. Bir gün toprağın altını kendine yâr eyleyenler için orada olmak artık korkulu olmaz.Bir yerde bir felaket olur . Gidenler türlü türlüdür. Kiminin ciğeri tâ içerden yanar; eştir, evlattır ,dosttur ,yarendir. Acınız acımız demeye gelir . Gözlerin de en çok onları arar .Kimisi seni tanımaz ama acıyı bilir. Kaybı, hasreti ,ayrılığı.. "Buradayım "der, "acına aşinayım, omuzum var demeye geldim”..Devleti ararsın . Sen çaresizsindir ; elin olsun, kolun olsun, yüreğin olsun istersin.

Bartın'da devlet ilk dakikada yürek oldu elini uzattı, canlarımızı toprağın altından çıkarmak için. Cumhurbaşkanı'ndan, bakanından, valisine,Kızılay'ına,AFAD'ına kadar” ne yapabiliriz” derdine düştüler. Sağlıkçılarımız, polisimiz kah aşağı indi, kah serum oldu, kâh bir acılı yakınına sarılıp teselli etti. Milyonlar çıkan her asansöre nefes alan bir can taşısın diye dualarla baktı. En ihtiyacımız olmayan insanlar ise acıyı kendi menfaatlerine, ideolojilerine,”bence” lerine katık yapanlar, siyaset telaşına girenler.

​Onlar kutunun içindeki kalın kibrit çöpleri gibi her şeyi yapacakmış gibi durup hiçbir hayrı dokunmayanlardır. Ne acıya, ne tamirine, ne acı sahiplerine, ne de vatana söylemlerinin, faaliyetlerinin bir faydası olur. Sadece acıyı körükleyip; öleni değersizleştirirler, o kadar.Türkiye'nin yüreği Bartın için yanıyor. Gözyaşlarımız acı sahipleri için akıyor. Allah hepsinin yüreklerine merhem olsun. Kaybettiğimiz tüm canlar şehit sevabındadır ,Allah merhametiyle karşılasın. Kalanlar şehit yakınıdır, hepimizin kıymetlisidir.Gani gani rahmet….