​KAVVAMLAR

Allah(C.c) yaradılışı Adem’le  başlatarak onu insanlığın babası eyledi. İnsanlığa son mesajı Kur’an‘da en somut haliyle erkeği ve babayı nitelendirdi. Erkek kavvamdır.  Kavvam: sorumlu ve yönetici…
 Bir müessese de yetkininiz ne kadar büyükse sorumluluğunuz da  o kadar büyüktür. Çok duyarsınız; bir işletmenin imza sahibi olduğu için tüm borçlarını ödemek zorunda kalan ya da o müessesedeki herhangi bir yanlış işten dolayı ceza alan insanların hikayelerini.  Baba çocuk üzerindeki imza sahibidir. Anne baba olarak unutmamamız gereken ilk kural;  biz onların sahibi değiliz. Yaradandan belli bir süreyle ödünç aldık ve emanetin sahibi sorduğu zaman utanmayacağımız  bir örneklik sergilemeliyiz.
 Yengecin biri oğluna” öyle yan yan yürümesene, ıslak taşlara sürtünmesine” der dururmuş. Sonunda dayanamayan oğlu: -   
  -baba sen bir doğru yürü de ben de sana bakayım nasıl yürünür öğreneyim demiş.
 Baba fani hayatın terbiye edicisi ama gerçek ebedi hayatın sebebidir. Bir baba sadece  çocuklarını yedirip, içirip, giydirmekten değil; Allah’ın istediği güzellikte yetiştirme çabasından da sorumludur. Bugün kendini yetiştirememiş babaların yaptığı en büyük hatalardan biri çocuğa yol çizmeye çalışmaktır. Babalar yol çizmekten değil yol haritası vermekten sorumludur. Çocuklarımıza sorumluluklar vermeli, herhangi bir işi iyi yapmanın hissettirdiği gurur, tatmin ve onuru öğretmeliyiz.
 - Kazanılan 1 TL’nin bulunan ya da yanlış şekilde elde edilen 5 TL’den daha değerli olduğunu da öğretmeliyiz.
 - Çocuklarımız arasında kıskançlığın olmaması için kurallarımız açık, anlaşılır ve adil olmalı ama her şeyden önce bilginin temel taşının kendini tanımak olduğunu öğretmeliyiz.  Sadece başarıyı değil çabayı ve emek vermeyi de taktir etmeliyiz ki; sonuçta başarısız bile olsalar doğru yolda çaba sarf etmenin gerekliliğini bilsinler. Her çocuk farklı bir karakter taşıyor. baba bir yay olup en doğru hedefe  çocuklarını ulaştırabilmeli. Tıpkı geleceğe atılan oklar  gibi…
-  onlara kendi fikirlerine inanmayı öğretmeliyiz. Herkes yanlış olduğunu söylese bile. Bütün fikirleri dinleyip en doğruyu akıl süzgecinden geçirerek bulmayı.
Babalar evlatlarının kartal kanatlarıdır. İyiyi göstermeli, kötüden alıkoymaya çabalamalıdırlar ama onların yerine uçamazlar. Uçuşlarında ki hatadan dolayı ceza kesemezler .” Benimle küstü” diye evladına kıyan bir insan baba değildir. “Namusunu temizledim” söylemiyle evladının hayatına son verme yetkisi babalık da yoktur. Hayat, namus, iyilik ve kötülük hepsi yaradanın hesabıdır. Biz iyilik için uğraşıp çabalamaktan sorumluyuz.
Sorumluluk büyük olduğu için Allah (c .c) anne-baba hakkını kendi hakkından hemen sonraya koymuştur. Üf bile demeyi ihtiyaç halinde bile yasaklamıştır. Babalarının duasını alan evlatlara ne mutlu.. Evlatlarına bir kartal olan babalara ne mutlu.. Ağlaya bildikleri bir omuz olabilenlere, dönüp arkaya her baktığında “ Ben buradayım evladım” diyen, bir çınar bir dağ olabilen babalara ne mutlu…
   Çünkü evlat sahibi olmak ebediyen yüreğini bedeninin dışında taşımaktır . Bunu hisseden hissettiren tüm babaların her günü kutlu olsun….