Hastanenin çocuk acil bölümü ; her yatakta sancıdan kıvranan, ateşinin şiddetiyle aralıksız ağlayan çocuklar! Hepsinin başında istisnasız en yakın duran anneler, baba; varsa da bir adım geride ya da zaten acil olduğu için fazla kalabalık olmamak adına dışarda… Ama anneler hep yanı başında.
En çok ihtiyaç duyulan, çocuk hakkında en fazla bilgiye sahip, sarsılmaz bir kale gibi hem çocuğunun ayrı ayrı nazını çekip, hem de türlü şirinliklerle dertlerine derman olmaya çalışan varlık.Kadın ! Vücudunda varlık şehrinin en üstününü taşıyan, yüzlerce uykusuz gece geçirebileceğini bile bile severek taa ezelde bununla taçlandırılan…Kadın! Kainat rehberinde, erkekle birbirine” huzur” adıyla takdim edilen…Kadın! Onlarca kez seyrettiğin filmin acıklı sahnesinde 11. kez gözyaşı döken…Kadın! Sokakta koşan bir çocuk düştüğünde; hiç tanımadan " yavrum benim” diye koşan…Kadın! Saran el, sorgulayan, hayran olan, takdir eden, onaylayan, cesaretlendiren bakış, yüzlerce ihtimali bir saniyede düşünen akıl, bin hatayı bir gülüşle affeden, seven, sevilen, aşık olunan yürek… Sana ihtiyacımız var! Hastane odasında ağlayan o küçücük çocuklar gibi tüm insanlık olarak sana ihtiyacımız var.
Sana söylenen yalanlar, inciten diller, kalkan eller, kıyan zalimler yüzünden kaybetmiştin. Ezelde yaradanın sana müjdelediği huzuru. Sen kaybedince; insanlıkta kaybetti. Şimdi kanayan her yaramızın iyileşmesi, bozulan herdüzenimizin İnşaası için senin Havva annemizden aldığın mayaya ihtiyacımız var. Milyonlarca yıl geçse de kaybolmayan, her zerrene tutunan, seni varlık sofrasının baştacı eyleyen o mayaya…Unutma! Düzen böyle; yaratıcının düzeninde erkek ve kadın birbirinin huzuru bulduğu sığınak .Bir kadın mutlu değilse; o evde kimse mutlu değil. Bir kadın konuşurken derdini dinletemiyorsa bütün ev dertli. Bir kadının elinden alınan her ilim için tüm okumuşlar cahil…Bir kadına el kalkıyorsa; indirilen tokatla tüm kainat yerde…Bir kadın bir zalimin elinde son nefesini vermişse; bütün insanlık son nefeste…O yüzden ellerimi sana açıyorum… Tüm insanlığın inşaası için yaradanın sana verdiği güzelliklerle ört çirkinlikleri…Ah kadın! Sen gül de tüm gözyaşları dinsin, sen gül de her çocuk, her erkek gülsün, sen gül de güller aslına dönsün…
