​Ey insanlık sesimizi duyuyor musunuz?

Günler, haftalar, aylar geçti. Her gün bombalar altında yaşayan daha doğrusu yaşamak için mücadele veren Filistin halkı sadece kendilerinin değil Ümmetin de onuru için ayakta kalmaya çalışıyor.  Seçimleri, geçim sıkıntısını, bazen futbolu bazen de sosyal medyanın bize verdiklerini konuşuyoruz. Belki hayat telaşı belki kendi derdimiz diyerek olan biteni unutuyor ve kaçırıyoruz. Dünya’da insanlığın gözü önünde bir millet apaçık soykırıma uğruyor. Medeni dedikleri Batı sessiz, ümmet nerde diye haykıran çocuklara karşı İslam Dünyası kısık sesle konuşuyor ve insanlık bu Dünya’da bir kez daha ölüyor. Ses verebildik mi? Kaç protesto, kaç yürüyüşe katıldık. İşe yaramaz deyip görmezden mi geliyoruz. “En azından bunu yapabildim” diyerek zulme karşı haykıran kaç kişi? Katledilen bebeklerin görüntüsü hiç mi vicdanımıza dokunmadı. İsrail’e alenen destek veren o markalardan giyinmeye, kasada dakikalarca bekleyip kahvelerimizi yudumlamaya devam edebildik mi? Gazzeli bir annenin feryadını, bir babanın çaresizliğini, bir bebeğin ölmüş bedenini hiç mi görmedik?  Deprem enkazı altında kalan insanlara sesimizi duyurmak için “sesimizi duyan var mı? diye sesleniyoruz ya. Vicdan depreminde kalanlara da sesleniyoruz. Ey insanlık sesimizi duyuyor musunuz?