Atiker Konyaspor bu sezon zor bir dönemden geçiyor. Geçen sezon yakaladığı tarihi başarı ile taraflı tarafsız herkesin takdirini kazanan ve sahasında 18 maçlık yenilmezlik serisi yakalayan Konyaspor bu sezon Avrupa kupalarının vermiş olduğu yorgunluk ve maç yoğunluğuyla zor günler geçiriyor. Ligde geride bıraktığımız 9 haftada 10 puan toplayarak vasat bir görüntü çizen özellikle oynadığı son 3 lig maçında sadece 1 puan alabilen bir takım çıktı sahaya...
Konyaspor, sahaya rotasyonlu ve eksik bir kadroyla çıkmaz zorunda kaldı. Bununla birlikte oyuncuların son haftalardaki performans, moral ve motivasyon olarak düşüşü de büyük bir handikaptı. Bunun en büyük dezavantajı da öz güven eksikliği oldu. Daha maçın 25. saniyesinde kalesinde pozisyon gördü. Ancak az sayıda taraftarın ve evinde oynamanın vermiş olduğu güven duygusu sayesinde sahadaki oyuncular kendilerini topladı ve biraz daha rahat oynamaya başladı. Kadrosunda ilk defa 2 tane net kanat oyuncusuyla maça çıkan Aykut Kocaman bunun meyvelerini de topladı. Halil İbrahim ve Ömer Ali’nin kanatları çok aktif kullanmaları ve sürekli yer değiştirmeleri rakip defans oyuncularının dengesini bozdu. Konyaspor bu durumdan faydalandı ve 31 ve 39. dakikalarda bulduğu gollerle ilk yarıyı 2-0 gibi hem net bir skorla hemde net bir oyunla önde kapattı. Akıllarda ise neden her maç bu oyun kurgusuyla oynamıyoruz sorusu kaldı.
İkinci yarıda ise tamamen farklı bir Konyaspor vardı. Adeta skor koruma içgüsü ile rakibe topu hediye eden ve kendi sahasına mahkum oynayan bir takım görüntüsü çiziyordu. Nitekim çok geçmeden Konyaspor maçın 64.dakikasında kalesinde golü gördü ve işleri daha da zora soktu. İkinci yarının başlarında bulduğu 3 pozisyon dışında adeta bütün ikinci yarıyı kendi sahasında kabullenerek oynayan Konyaspor maçın son düdüğüyle rahat bir nefes aldı. Konyaspor ilk yarıdaki oyunu sayesinde sahadan 3 puan ile ayrılarak üzerindeki baskıdan kurtulmuş oldu. İkinci yarı oynanan oyun futbol adına bizleri tatmin etmedi.
Peki neden bu kadar kapanarak oynadık. Futbolcuların üzerinde ki galip gelememe ve skoru koruyup bir galibiyet almak bunun en büyük sebeplerinde biri ancak kendi evinde bu şekilde baskı yersen deplasmanda ne yaparsın yada neler yapabilirsin? İşte bu yüzden eldeki oyuncu kaliten yüksek olmalı. İlk yarıda açık oynayan ve futbolu basit oynayarak, seri paslaşarak, kanatları kullanarak adeta rakibine kök söktüren ancak ikinci yarıda kapanan, kabuğuna çekilerek rakibi bekleyen ve baskı yiyen bir takım olan Konyaspor'da bunun sebepleri neler bunlar hep konuşulmalı. Nitekim Konyaspor açık oyun oynayabilecek kapasitede bir takım ve sürekli bu maçın ikinci yarısındaki gibi mahkum oynamamalı.
TRANSFER, TRANSFER, TRANSFER,
Transfer konusuna değinecek olursak devre arası yapılan transferler takıma ne kadar yararlı olur veya yaralı olur mu direk bunu konuşmak lazım. Diğer konuşulacak konu ise bu transferler neden sezon başında yapılmadı. Konyaspor'un acil bir orta saha ve net bir santrafora ihtiyacı var. Bu oyuncular sıradan oyuncular olmamalı çünkü halihazırda halen Holmen ve Traore’nin boşluğu doldurulamadı. Eğer sürekli iyi takım olma vurgusu yapıyorsak artık iyi transferler de yapılmalı. Eğer devre arasında transfer yapılacaksa (ki yapılmalı) hazır oyuncular alınmalı aksi bir durumda Konyaspor’a sadece mali bir külfet olacaktır.
Son olarak Avrupa kupalarında alınan sonuçlara değinecek olursak. Alınan skorlar ve oynanan maçlar açısından belki çok önemli değildi bu sene. Deneyim dedik, buralarda kalıcı olmak dedik ama bu kadar da olmamalıydı. Deplasmanda 1-0 öne geçiyorsun, rakip on kişi kalıyor ve sen 3-1 mağlup oluyorsun, bence bu kabul edilemez. Bu maçları kazanamazsan o istenilen seviyelerde iyi bir takım olamazsın. Bunun en büyük sebebi de işte gene oyuncu kalitesi olarak karşımıza çıkıyor.
Nitekim Konyaspor camiası bu sene farklı duygular yaşayarak yeni deneyimler kazanıyor ama artık oyunun içinde olma vakti.
