​ Her şeyin bir ilki olur varmış

Ahlak sınırları tatile çıkartıldığı bir haftada malum konularda spor kamuoyunun fazlası ile ağızlarından düşürmedikleri iki takımın karşı karşıya getiren ilginç bir maçtı.

Maç öncesinde Konyaspor’dan galibiyet bekliyor muyduk? Şartlar buna hiç müsait olmasa da hayallerimize pranga değildi ya… Her şeyin bir ilki varmış. 15 kez hayallerimiz gerçekleşmediği halde hayallerimizin Kadıköy’de Fenerbahçe karşısında bu kez gerçeğe dönüştüğünü gördük.

Mantık olarak baktığımızda bir hafta önceki Konyaspor’dangalibiyet beklemek hiç de gerçekçi olmazdı. Futbol içersinde şaşırtıcı olayları da gizler ama bu sezon ki Fenerbahçe karşısında alınan galibiyet pek de şaşırtıcı olmasa gerek.

Bu galibiyetin dikkat çekici nedeni olarak kendimce Konyaspor’un fabrika ayarlarına geri dönmesi olarak ifade edebilirim. Yardımlaşan, birbirinin açığını kapatan Konyasporgeri dönmüştü en başta. Geçen sezonun en önemli olgusu buydu bana göre… Bunun devamlı olması en çok arzulayacağım durumdur.

Yine geçen sezon en çok gol atma şeklimizden biri rakip kale sahasına yakın bölgelerde baskı ila kapılan toplarla rakip defansıdengesiz yakalayarak atılan gollerdi. Bajiç’in attığı gollerde tam bu türden gollerdi. 

Ceza sahasına yapılan ortalarda Konyaspor defansının çekingenliği gitmiş, topu birbirine bırakmalar gitmiş, her topa müdahale eden, oldukça motive bir defans vardı. Rakip oyuncular sıkıştırılıyor rahat top oynamalarına, rahat vuruş yapmalarına izin verilmiyordu. Fenerbahçe’nin özellikle ikinci yarıda beraberliği yakalayıp öne geçebilecek kadar pozisyon yakalamalarına rağmen pozisyonların gole dönüşmemesinin bir sebebi de Konyaspor defansının  rahat şekilde son topu kullanmalarına izin vermemesiydi.

Bir başka geri dönen yön ise orta sahada verilen mücadeleydi. Çekinmeden rakiple mücadele eden, orta sahada üstünlük kurmaya çalışan, en azından yaptığı baskı ve mücadele ile rakibin orta sahayı hızlı geçmesine izin vermeyip defansınınsağlam yerleşmesine olanak sağlayan Konyaspor vardı.

Aslında galibiyetin haberini Ömer Ali’nin golü vermişti. İki farkı yakalayan Konaspor’un galibiyete olan inancını artırmış, galip gelmek için sahaya doğru yerleşen Konyaspor’un oluşmasını sağlamıştı. Maçın bazı bölümlerinde kendine daha güvenerek hareket eden Konyaspor topu boş adamlarına aktararak topun biraz daha ayağında kalmasını sağlaması Fenerbahçe’nin şiddetli baskısının geç başlamasını sağladı ki galibiyete götüren etkenlerden biri de buydu.

Tüm bunların yanında yenilen gollerde yüksek dozda eleştirilecek türdendi. Bir stoperin kendi başına gelip şut atması beklenen bir durum olmasa gerek. Bu olguydu belki de Skrtel’ingol atmasındaki ana unsurdu belkide… Fakat Serkan’ın kurtarması gerekirdi. Sow Fenerbahçe’nin ikinci golünü atarken sırtı kaleye dönük, çevresindeki defans oyuncularına rağmen ani dönüşle vurup golü atıyorsa böyle golü yiyen defans eleştirilir.

Fernandao’un maçta düşüp sakatlanması ve kırık olma ihtimalinin yüksek olması yaşanan en üzücü olaydı. Geçmiş olsun Fernandao…

İki kötü gol yemesine rağmen attığı üç golün avantajı ile maçı kazanan Konyaspor, geçen sezon kazanma alışkanlığı elde etmiş Konyaspor’dan esintiler sunuyordu. Dileğimiz bunu istikrarlı olması…

Selam ve dua ile…

Mehmet YILDIRIM

[email protected]