Hayatındaki zorluklara rağmen pes etmeyen ve bileğinin hakkıyla 5 kızını büyüten 56 yaşındaki Aydınlı, azmiyle çevresinde örnek olarak gösteriliyor.
Meram ilçesi Sahibiata Mahallesi'ndeki 15 metrekarelik dükkanında çalışan Aydınlı, parası olmayan çocuklardan tamir için ücret almıyor.
"Müşteriler, 'Abla Allah razı olsun.' deyip gidiyor"
Aydınlı, geçmişte bisiklet tamircisi olan hasta eşi çalışamadığı için mesleği devraldığını söyledi.
Erkek mesleği olarak algılanan bisiklet tamirciliğine başladığı ilk zamanlar yadırgandığını belirten Aydınlı, zamanla müşterilerinin kendisine alıştığını dile getirdi.
Tamir yaparken müşterilerinin kendisine tam itimat etmesi için çok titiz davrandığını kaydeden Aydınlı, "Müşteriye, 'Ağabey bekle, iyi mi, kötü mü çıkacak, yırtık mı çıkacak, gözünle gör.' diyorum. 'Kadın acaba iyi mi, kötü mü yaptı, yeniyi mi koydu, eskiyi mi?' diyecekler diye çok korkarım. Gözünün önünde söküyorum, takıyorum. Ben öbür dünyaya ne götüreceğim. Bana Allah rızası lazım. Müşteriler, 'Abla Allah razı olsun' deyip gidiyor." diye konuştu.
"Mecburiyetten ameliyat olamıyorum"
Yaşlanmaya başladığı için zaman zaman zorlandığını ama evini geçindirmek için çalışmak zorunda olduğunu vurgulayan Aydınlı, şöyle konuştu:
"Yeni bisikletleri sökecek yeni takımlarım da yok. Takımlarım olmadığı için orijinal somunları vidaları sökemiyorum. Birçok takımım da çalındı. Yeni takımlar da çok pahalı. Gücümün yettiğini yapıyorum, yetmediğini, yapamadığımı gönderiyorum. Tamamen gücümle çalışıyorum. Benim takımlar çalışmıyor, elimle, gücümle uğraşıyorum. Bazen orta göbeği sökemiyorum. O çok zorluyor. Omuzumda da yırtık var. Ameliyat olmam lazım ama ameliyata gidemiyorum. 'Bir buçuk ay kolun asılı duracak.' dediler. Evim, çocuklarım var, başka gelirim yok. Mecburiyetten ameliyat olamıyorum. Ben bir buçuk ay ne yapayım. Ekmeğim, yemeğim, gelenim, gidenim ne olacak."
Aydınlı, kazandığının mutfak masrafına ancak yettiğini, bazen iş yerinde yakacak yakıt bile bulamadığını ifade etti.
En büyük kazancının, çocukların mutluluğu olduğunu dile getiren Aydınlı, şöyle devam etti:
"Çocuklar beni seviyor, ben de onları seviyorum. 'Anne, anne' diye geliyorlar. Kimine paralı yapıyoruz, kimine parasız yapıyoruz. 'Allah razı olsun' deyip gidiyorlar. Öylelikle çalışıyoruz işte. 'Annem annem' diye beni çok severler. Nerede görseler 'Annem' derler. Allah bugünümüzü aratmasın, elden ayaktan düşürmesin. Şükür ekmek paramız çıkıyor."
Meram ilçesi Sahibiata Mahallesi'ndeki 15 metrekarelik dükkanında çalışan Aydınlı, parası olmayan çocuklardan tamir için ücret almıyor.
"Müşteriler, 'Abla Allah razı olsun.' deyip gidiyor"
Aydınlı, geçmişte bisiklet tamircisi olan hasta eşi çalışamadığı için mesleği devraldığını söyledi.
Erkek mesleği olarak algılanan bisiklet tamirciliğine başladığı ilk zamanlar yadırgandığını belirten Aydınlı, zamanla müşterilerinin kendisine alıştığını dile getirdi.
Tamir yaparken müşterilerinin kendisine tam itimat etmesi için çok titiz davrandığını kaydeden Aydınlı, "Müşteriye, 'Ağabey bekle, iyi mi, kötü mü çıkacak, yırtık mı çıkacak, gözünle gör.' diyorum. 'Kadın acaba iyi mi, kötü mü yaptı, yeniyi mi koydu, eskiyi mi?' diyecekler diye çok korkarım. Gözünün önünde söküyorum, takıyorum. Ben öbür dünyaya ne götüreceğim. Bana Allah rızası lazım. Müşteriler, 'Abla Allah razı olsun' deyip gidiyor." diye konuştu.
"Mecburiyetten ameliyat olamıyorum"
Yaşlanmaya başladığı için zaman zaman zorlandığını ama evini geçindirmek için çalışmak zorunda olduğunu vurgulayan Aydınlı, şöyle konuştu:
"Yeni bisikletleri sökecek yeni takımlarım da yok. Takımlarım olmadığı için orijinal somunları vidaları sökemiyorum. Birçok takımım da çalındı. Yeni takımlar da çok pahalı. Gücümün yettiğini yapıyorum, yetmediğini, yapamadığımı gönderiyorum. Tamamen gücümle çalışıyorum. Benim takımlar çalışmıyor, elimle, gücümle uğraşıyorum. Bazen orta göbeği sökemiyorum. O çok zorluyor. Omuzumda da yırtık var. Ameliyat olmam lazım ama ameliyata gidemiyorum. 'Bir buçuk ay kolun asılı duracak.' dediler. Evim, çocuklarım var, başka gelirim yok. Mecburiyetten ameliyat olamıyorum. Ben bir buçuk ay ne yapayım. Ekmeğim, yemeğim, gelenim, gidenim ne olacak."
Aydınlı, kazandığının mutfak masrafına ancak yettiğini, bazen iş yerinde yakacak yakıt bile bulamadığını ifade etti.
En büyük kazancının, çocukların mutluluğu olduğunu dile getiren Aydınlı, şöyle devam etti:
"Çocuklar beni seviyor, ben de onları seviyorum. 'Anne, anne' diye geliyorlar. Kimine paralı yapıyoruz, kimine parasız yapıyoruz. 'Allah razı olsun' deyip gidiyorlar. Öylelikle çalışıyoruz işte. 'Annem annem' diye beni çok severler. Nerede görseler 'Annem' derler. Allah bugünümüzü aratmasın, elden ayaktan düşürmesin. Şükür ekmek paramız çıkıyor."
Kaynak:
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te KONHABER'e abone olun.
