Konya, Türkiye'nin kültürel ve dilsel açıdan en zengin şehirlerinden biri. Çeşitli etnik kökenlerden gelen insanların dil ve kültür birikimi, Konya Türkçesini son derece renkli ve özgün kılıyor.
İşte, Konya'ya özgü sözcükler, deyimler, atasözleri ve gramer yapıları... Bu dil hazinesi, Konyalılığınızın ölçüsünü de ortaya koyuyor. Bakalım siz ne kadar Konyalısınız?
İsimler/Adlar:
- abdal = çingene (Anadolu lehçesi)
- ağşam = akşam (Türkmen, Azeri, Uygur lehçelerinde benzer)
- avurt = yanak (Türk, Anadolu, Uygur lehçeleri)
- böğün = bugün (Türk ağzı, Kıbrıs lehçesi)
- buynuz = boynuz (Azeri, Türkmen lehçesi)
- cehendem = cehennem (Türk lehçesi)
- gömü = define, bahçelere gömülen değerli eşyalar
Sıfatlar:
- böyük = büyük (Anadolu, Azeri lehçesi)
- buynuzlu = eşi aldatılan erkek
- gâvır = gavur, gayrimüslim (Anadolu lehçesi)
- gözel = güzel (Anadolu, Azeri, Türkmen, Özbek, Uygur lehçeleri)
- namussuz = namussuz
- sıraca = iltihaplı deri hastalığı olan
Deyişler:
- eşşeğin sıpası = çocuğa kızıldığında söylenir
- gırık dölü = soyu bozuk
- hee = evet (Anadolu, Azeri lehçesi)
- niynesin, niyneyim = ne yapsın, ne yapayım (Anadolu, Azeri lehçesi)
- ölüyün körü = ölünün mezarı (körü = koru, mezar anlamında)
Hayvanlar:
- davıg = tavuk
- donuz, doğuz = domuz (Anadolu, Azeri, Kırgız, Türkmen lehçelerinde benzer)
- gurt = kurt (Anadolu, Türkmen lehçesi)
- horaz = horoz (Türk-Anadolu lehçesi)
Bu sözlük, Konya'nın zengin kültürel mirasını yansıtıyor ve bölgenin kimliğini oluşturan unsurlardan biri olarak öne çıkıyor.